آشنایی با زمان‌ها در زبان انگلیسی

در زبان انگلیسی، زمان‌ها (Tenses) نقش بسیار مهمی در رساندن مفهوم جمله دارند. آن‌ها به ما می‌گویند که یک کار چه زمانی اتفاق افتاده است: در گذشته، حال یا آینده. به طور کلی، ۱۲ زمان اصلی در انگلیسی وجود دارد که در ۳ دسته تقسیم می‌شوند:

1. زمان‌های حال (Present Tenses)

• Simple Present: برای بیان عادت‌ها یا حقایق کلی
  I go to school every day.

• Present Continuous: برای کارهایی که همین الان در حال انجام هستند
  She is studying right now.

• Present Perfect: برای کارهایی که در گذشته انجام شده اما اثر آن هنوز باقی است
  They have finished their homework.

• Present Perfect Continuous: برای تأکید بر مدت زمانی که کاری در گذشته شروع شده و هنوز ادامه دارد
  I have been reading for two hours.

2. زمان‌های گذشته (Past Tenses)

• Simple Past: برای کارهایی که در زمان مشخصی در گذشته اتفاق افتاده‌اند
  He visited Paris last year.

• Past Continuous: برای کارهایی که در یک زمان خاص در گذشته در حال انجام بودند
  I was watching TV when you called.

• Past Perfect: برای بیان کاری که قبل از یک اتفاق دیگر در گذشته انجام شده
  She had left before I arrived.

• Past Perfect Continuous: برای تأکید بر مدت زمان کاری که قبل از گذشته انجام شده
  They had been working all day.

3. زمان‌های آینده (Future Tenses)

• Simple Future: برای برنامه‌های آینده یا پیش‌بینی‌ها
  I will call you tomorrow.

• Future Continuous: برای کاری که در آینده در حال انجام خواهد بود
  This time next week, I will be traveling.

• Future Perfect: برای کاری که تا زمان خاصی در آینده تمام خواهد شد
  She will have finished the report by Monday.

• Future Perfect Continuous: برای تأکید بر مدت زمان کاری که تا زمانی در آینده ادامه داشته
  By next month, I will have been working here for 5 years.